دوران نوجوانی شهید حسین نوروزی

بار ها با هم در زمین فوتبال به اتّفاق دیگر دوستان، بازی کردیم. اخلاق ما مثل بقیه هم سن و سال هایمان بود؛ یک گل که می خوردیم، سر هم تیمی هایمان داد می کشیدیم؛ توپ که اوت می رفت، جرزنی مس کردیم. خلاصه خیلی موقع ها احترام هم دیگر را نگه نمی داشتیم. امّا از وقتی که حسین به تیم ما اضافه شد، توی هر تیمی بود، نمی گذاشت بچّه ها به هم بی احترامی کنن. می گفت:خب چیه؟! گل خودیم دیگه، جبران می کنیم، ارزش نداره و... .

همه بچّه ها تحت تأثیر این آرامش و محربانی حسین قرار می گرفتند و آرام می شدند.