وصف جبهه اززبان شهدا

آرى یارانمان رفتند و تنهایمان گذاشتند؛ این پرستوهاى عاشق پرواز ... این دلاوران، همراه با شفق رفتند و به نور مطلق پیوستند تا طلوع فجر را بر قله‏ ى گیتى نمایان سازند. اگرچه سوختند، خود گواهى بر صداقتشان داشتند و ماندن، در این میان، چه درد عظیمى است. ماندن، با قلبى پردرد و با چشمى پر خون، نظاره ‏گر شهادت یک یک حسینی ‏ها و حمزه ‏ها و عباس ‏ها و گویى که پشتمان را شکسته‏ اند. زنجیرهاى اسارت درد بر دست و پایمان بسته، غم بر سینه‏ هایمان نشسته و ما نگران فرداى خویشیم. خدایا! تو مى ‏دانى که ما از نبودن این یارانمان در رنج نیستیم، چرا که از هستى خویش در رنجیم و زخم ماندن را بر پیکرهامان تجربه مى‏ کنیم، زیرا که مى ‏دانیم در واقع، آنها زنده ‏اند و ما زندگان، مرده ‏ایم. شهید غلامعلى نورى